1. |
Rozika
04:34
|
|||
2. |
Odi ston prigkipa
06:30
|
|||
3. |
Dubna's Dance
03:28
|
|||
αγαπώ τη Dubna με τα κόκκινα μάτια
ήθελα να κάνουμε μαζί
κακομούτσουνα παιδάκια
όμως αυτή μου απάντησε:
άκου μαλάκα
εγώ δεν προέρχομαι απ΄τα μήλα του Αδάμ
ούτε απ΄τις φράουλες της Εύας
στο αίμα μου δεν βρίσκονται
ωάρια και αυγά
ρέει το φως της ραδιενέργειας
εγώ δεν προέρχομαι απ΄τα μήλα του Αδάμ
ούτε απ΄τις φράουλες της Εύας
δεν είμαι ένας άνθρωπος με σάρκα κι οστά
είμαι προϊόν μιας παρενέργειας
|
||||
4. |
Arthur Cravan
03:34
|
|||
Τα λευκά σου χταπόδια
γλυκά
σου τα φίλησα
20 χιλιάδες πόδια
κάτω από τη θάλασσα
και απ' το ταβάνι
τα χρυσαφένια σου αισθήματα
κρέμονταν ανύπαρκτα
κρέμονταν ανύπαρκτα
απόγευμα
νιώθουμε άβολα
σαν μάυρα περιστέρια
όταν τα στήθη σου διαγράφονται
σα χοντρομπιζέλια
σαν αστέρια
θέλαμε να κάνουμε μαζί
αυτό που κάνουν τα άγρια ζώα την άνοιξη
μα οι δίωρες νευρώσεις
οι πυρετοί
η ζωή
που είναι άδικη
ο παλμός μας αγάπη μου θα καταστραφεί
στην αλύγιστη πορεία των καιρών
θα κρύβουμε τα πρόσωπα στη λάσπη
όπως μυριάδες πρόγονοι αντικονφορμιστών
θάλαττα- θάλαττα φωνάζαμε μετά τη μάχη των νέων εραστών
θέλαμε να γίνουμε πυγμάχοι
βαρέων βαρών
θέλαμε να γίνουμε πυγμάχοι
σαν τον Αρθούρ Κραβάν
μα δεν προλάβαμε καν
Τζέκινς Χαν, Ντε Λ' Ίλ Αντάμ, Γκυ Ντε Μωπασάν
Αρθούρε Κραβάν, Αρθούρε Κραβάν
τι είναι τέλος πάντων αυτή η χώρα
της ανέραστης ομίχλης τα καλοκαίρια
η βρεφική μελαγχολία
οι τρυφερές μέρες σκαλίζουν στα δέρματα
τη δυστυχία
Αρθούρε Κραβάν πάρε με μαζί
να χαθούμε στην Αμερική
σαν νέοι άγιοι, σαν σκελετοί
|
||||
5. |
Seppuku
05:56
|
|||
Πριν σβήσει η αγάπη μας, σαν ξεχασμένο ποίημα
Έλα να κάνουμε seppuku σαν τον Yukio Mishima
|
||||
6. |
Tesla Spirit Radio
05:49
|
|||
7. |
Ola einai ereipia
04:52
|
|||
8. |
Dracula
04:45
|
|||
δεν φταίω εγώ
που με παίρνουνε τα δάκρυα
είναι η κατάρα
που δεν μας άφησαν τα χρόνια
ο μαρξισμός και τα βαριά λόγια
δεν κατάφεραν να λύσουνε τα μάγια
τα πράγματα είναι απλά
και την ευαισθησία έχουμε αλλά και τη σκληρότητα
να μιλήσουμε, τη δική μας γλώσσα
κι εγώ επιμένω
με τα στραβά μου δοντάκια
και το μαύρο μου κεφάλι
που φυτρώνει στα βράχια
να βγάζω μουγκρητά
μουρμουρητά σαν παράπονα
που σπάνε τα τζάμια μου νυχτιάτικα
το ηχείο μας χτυπάει μακρόσυρτα
η πίστη πως όλα χάθηκαν
αμετάκλητα
θα σ αγαπώ αιώνια
σαν τον κόμη Δράκουλα
εις τους αιώνας των αιώνων
θα αγαπάμε αδιάκοπα
γιατί δεν μιλάει αυτή η τρύπα,
που έχω για στόμα
γιατί φυτρώσαν χέρια, σ όλο μου το σώμα,
οι φλέβες μου φουσκώνουν, από αίμα
είμαι ένα χαρούμενο ερωτευμένο πτώμα
έκλαψα,
στα πόδια σου γονάτισα
και άφησα στο πάτωμα
να κυλήσουν τα δάκρυα
εγώ τους εχθρούς μου όλους τους παλούκωνα
και τώρα που σε γνώρισα, γελάστηκα απ τον έρωτα
ησυχασε μου είπες
και χαμογέλα
με έναν τρόπο που μου σπαγε τα νεύρα
και τώρα στον καθρέφτη σου φοράω τη μάσκα
για να μην φανεί πως σου λείπουν τα μάτια
το κέρινο σου ομοίωμά το χω διατηρήσει
μη τύχει και η θερμότητα το παραμορφώσει
κι όμως η ποίησή μας θα ξεφουσκώσει
θα αφήσουμε κοιλιά όπως κι άλλοι τόσοι
τα χείλια μου πάλλονται σκληρά και τεράστια
δεν φταίω εγώ που με παίρνουνε τα δάκρυα
|
Streaming and Download help
If you like regressverbot, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp